Met pijn in mijn hart checkte ik dinsdag uit bij het Claridge's Hotel op de slotdag van Londen Fashion Week. De avond ervoor zag ik in de lobby nog Dee en Tommy Hilfiger staan en liep ik haast op tegen hotelier André Balasz. Als de oprichter van het Standard Hotel ergens logeert, weet je zeker dat een hotel topklasse bezit.
Met de presentatie van Stella McCartney voor Adidas in het vooruitzicht (de samenwerking duurt al bijna tien jaar) besloot ik een afscheidsronde Hyde Park te rennen in stijl: mijn oude zwartwit Stella-logo-legging die dankzij Rihanna en Alexander Wangs logo-obsessie weer uit de kast is gekomen.
Op de plek waar ik ooit nog een Luella-show zag, had Adidas verschillende sportdemonstraties bedacht om de kledinglijnen van Stella te tonen. Twee loopbanden, spinning, een watertank voor de zwemkleding en acroyoga voor de yogacollectie. Modellen in oudroze en bordeauxrode pakjes deden de Tracy Anderson cardio workout waaraan Stella haar gespierde afgestrainde lijf dankt.
De ontwerpster zelf droeg een slangenprint tuniek uit haar resort-collectie die het resultaat van haar inspanningen optimaal showde. In het interview dat ik even later met haar had, wuifde ze het compliment weg: 'Voor mijn gevoel heb ik de laatste tien jaar alleen maar kinderen gekregen.'
Stella snackte tussen de mediaverplichingen door van de glutenvrije breakfast muffins en dronk kokoswater van sponsor Jax Coco.
Wij deden ons te goed aan de green juice van kale, peer, gember en munt en keken ongegeneerd naar Stella's prachtbenen.
Het noodweer was inmiddels los gebarsten maar dat is geen probleem voor de nieuwste schoenhype: de collectie van Prada, met enorme profielzool maar toch elegant. Ik ben groot fan van de versie met rits, online te koop voor een coole €850…
Gesprek van de dag bij Stella was verder de show van Simone Rocha kort ervoor, de dochter van John die een prachtig verfijnde collectie toonde met parelaccessoires.
Terug in de taxi richting Heathrow was er genoeg om naar te kijken tijdens de shortcut van de chauffeur door Kensington en Chelsea. In Motcomb Street met de chique postcode SW1overwoog ik een bezoek aan het tussen Eres en Louboutin ingeklemde Ottolenghi, maar er was geen tijd meer. Op de snelweg werd ik begroet door kolossale intact billboards vanBurberry, met beelden van de show van de dag ervoor en de tekst: 1 day ago.
Eenmaal in terminal 5 trof ik niet alleen Itsu (mag dit ook in NL, ooit?) maar bij de zoektocht naar een nieuw parfum stuitte ik op een oude favoriet die al jaren nergens meer te vinden was maar nu terug: Musc van Narciso Rodriguez. Vaarwel Londen, tot spoedig weerzien!
bron:vogue
Geen opmerkingen:
Een reactie posten