eetstornis: deel1

dit verhaal heb ik zelf geschreven het is mijn eigen leven het is verdeelt in 2 delen dit is mijn eerste deel.

Deel 1: al van toen ik en baby was was ik redelijk smal.zo is het bij veel in de fammilie. Mijn mama zorgt elke dag voor verse soep en de nodige groenten en fruit eet ik ook elke dag fruit want mijn oma zecht altijd "en dag zonder fruit is en dag minder te leven" toen ik 5 jaar was ben ik gestart met danse en ik dans er nu al 9jaar. Ik ben ook iemand die nooit kan stil zitten dus ik beweeg super veel! Mijn punten op school zijn ook niet de beste en dat werkte ik dan uit in sporte zo ben ik iemad geworden die super veek sport. En zo ben ik ook redelijk smal. In het midelbaar ging ik mode volgen en ja dan kom je ook wat in het modelle wereldje met omter dunst .in het eerste intreseerde mij het geen sikke pit! Maar doen ik in het 2 de midddelbaar kwam hat ik en geweldige leerkracht wat nu mijn favoriete leerkracht is geworden.en ze zij altijd ooo jij zou moddel moete worden want jij bent zo dun! En die dun wert soms nog al vaak uitgesproken op mij zelfs mijn mede leerlingen begonnen dat te zeggen zonder enig besef dat het iets deed met mij. Later wert er soor somige zelfs het woort anorexia uitgesproken. Op de duur begon ik het zelf te geloven dat ik het mischien wel had.dus ik ging meer naar mijn uiterlijk kijken. Ik stond elke avond wel paar keer voor de spiegel en begon mijn lighaam te "haten" ik begon mij soms te dik te vinden en ging soms nog exstra sporten maar ik at en snoepte veel te graag en ik kon er maar niet vanaf blijven. Zo bleef mijn gewicht goed ook al voelde ik mij dik dat heeft er voor gezorcht dat het niet te erg is geworden. Door veel naar verhalen te luister van mensen te luister ben ikgezond verder gegaan. Ik zit ondertusse in en jaar hoger en niemand zecht er meer iets van soms wel omaj jij ben zo mooi dun maar nu kan ik het als en compliment opnemen en denk ik er niet meer zo hart over na. Ik ben nog altijd niet blij met mijn lichaam en dat gaat denk ik nooit veranderen. Als ik mijn lichaam punten zou geven zou het gebuist zijn! Ik hebt dit uigelijk nooit echt tegen mijn vriendinnen en vriend gezecht. Mijn ouders weten er helemaal niks van. En ik denk dat het goed is zo ben ik zelf groot en sterk kunnen worden en ik zou er super graag andere mensen mee kunnen helpen. Maar als ik je zeker en tip mag geven zeg nooit tegen iemand dat die persoon dik is al het maar voor de grap die persoon gaat er automatich over na denken. Zeg ook nooit tegen iemand dat die te dun is. Als die persoon echt te dun is kun je het beter tegen die persoon zijn ouders of iemand anders due er iets aan kan doen vertellen.